1. |
Intro
01:29
|
|||
2. |
Omfalios Loros
03:02
|
|||
|
Λώρος oμφάλιος, θρήνος νηφάλιος
Αφιλόξενη ασφυξία μητροτράχηλος
Άφυλο σώμα, σελίδα λευκή
Με πόσκα, πρόζα, λίγη όζα
Γραμμένοι οι ρολόι στο χαρτί
Δερμάτινο καλώδιο τροφοδοτεί τη σκέψη
Η θρέψη και η τέρψη μια οργανωμένη στέψη
Σκήπτρα τραυμάτων, κόμπλεξ
και ανάγκη να σώσουν το γάμο
Ο Φρόυντ με κοιτάζει να θηλάζω
Ουρλιάζω, δειλιάζω
Οι ρώγες σαν κόρες κοιτάνε
και φωνάζουν την ομορφιά της απόστασης
Κύκλοι που δεν εφάπτονται μα έχουν τον ίδιο πύρινα,
τρέφονται απ´την ίδια σειρήνα
Η γλώσσα μου φτύνει το γάλα
κι η σκάλα έχει γυάλα στην οροφή
Die Glück liegt außerhalb des Kinderzimmers
Die Milch ist sauer geworden
Αδελφή χρωματίδα, πορτραίτο σου είδα, πυξίδα που στρέφω ανάποδα
Άνανδρα τρέχω υπεκφεύγω αποφεύγω την μανά σκιά σαν να υπερέχω
Ευθεία Ε νιώθω το σώμα μου και το σημείο Μ πια δεν ανήκει σε αυτήν
Μα Μ τόνος το ίχνος καθέτου που εισβάλει στην Ε από το M
Ορθή προβολή με σημάδι βαρύ, χαράσσεται πάνω μου εκ γενετής
Αφελής, αδαής και αυθάδεις σκίζω με βία το λώρο της υπακοής
|
||||
3. |
Ntoulapa
02:54
|
|||
|
Ξύλο βελανιδιά
Νερά, σχέδια σκαλιστά
Ένα ογδόντα τέσσερα πάνω απ το παρκέ
Η πόρτα κλειδωμένη και βαριά είναι φιμέ
Έχω κρεμαστεί απ´ το σωλήνα
Βλέπω την ατέρμονη ρουτίνα
Μη μ´ακούς, εγώ μόνο ελπίζω
Να φύγω πριν γίνω ένα με το ξύλο
Βγαίνω να καπνίσω από τη πίσω πόρτα
Και πνίγω την οργή μου με κλειστά τα φώτα
Σπάω τη σιωπή μου σε φθηνό ιδρώτα
Το ξύλο έχει μουχλιάσει δεν είναι σαν πρώτα
Αύγουστος, το δέρμα μου παλτό ξεθυμασμένο
Γδέρνω με τα νύχια μου το ξύλο, επιμένω
Φυλακή μου, έπιπλο αγαπημένο
Καμένο σαν σε δω θα’ μαι ευτυχισμένος
|
||||
4. |
||||
|
Τα ροζ γυαλιά σκουριάσαν
Γυαλίσαν οι καθρέφτες
Η κορνίζα μου στο κέντρο
Τα χρώματα υγρά
Εξάρτηση σε χείλη
Ανάλογη της έλξης
Στο είδωλο του μπάνιου
Που αλλάζει εκθετικά
Το πορτραίτο δεν στεγνώνει
Η παλέτα φτιάχνει ένα πλαίσιο εθιστικό
Το πινέλο είναι ξερό
Στο ζωγράφο μαγκωμένος
Μα εκείνος έχει απ’ το καθρέφτη θαμπωθεί
Έχει αυτοσαγινευτεί
Τα ροζ γυαλιά μου σπάσαν
Για να δω πως έχω βάψει
Τα ροζ σου τα γυαλιά
Σαν ζωγράφος με μπογιά
Οι τέμπερές μου οι ροζ
Το πορτραίτο μου γυαλίζουν
Στο ράφι βάζα με μπογιά
Να βάφω δωρεάν
Αφροδίτη στον τοξότη
Και μοιράζω κόμματα στα ονόματα μετά
Φοράω τα ροζ γυαλιά
Κι αν το χρώμα απ´το φακό μου
Στάξει μες στα μάτια μου, θα γράψω μια τελεία;
ή θα τυφλωθώ;
Έχω ένα νεκροταφείο με ροζ γυαλιά κάτω από το κρεβάτι μου
Άλλα μυωπικά και άλλα για το έντονο φως
Φοβάμαι να τα βάλω, μήπως και θυμηθώ πώς είναι να είσαι ευτυχισμένος
Ή μήπως καταλάβω πως δεν ήμουνα ποτέ
Καθώς θάβω το επόμενο ζευγάρι
Κρατάω στο άλλο χέρι τα νέα μου γυαλιά
Εξίσου ροζ και εξίσου παραπλανητικά
Ελπίζοντας πως σαν τα βγάλω θα βλέπω πάλι ροζ
Ικανοποιημένος πια με την απόχρωση
Πάρε τα ροζ γυαλιά σου πίσω και δώσε μου τα δικά μου
Να νιώσω για λίγο τη γεύση της παραπλάνησης που δίνω απλόχερα
Να δεις κι εσύ τα χρώματα που έδωσες στις μέρες μου
Κι αν πέρασε λίγη βαφή στα μάτια σου, συγγνώμη
Ελπίζω τα επόμενα γυαλιά να την καλύψουν
|
||||
5. |
Plateia Amerikis
03:42
|
|||
|
Κάπαρί-γανη, φέτα λάδι και ψωμί
Πνίγονται σε τρούφα, μαγιονέζά-χαρη, μπρι
Ιβ, Κοκό και Κρίστιαν του Αιγαίου τα νερά
Στο δρόμο για το Ελ.Βενίζ. ξένες λέξεις τραγουδάν
Σημάδι εκ γενετής το διαβατήριο
Κινητήρες, τσάι, εισιτήριο
Σαν γυρνάς, το πόδι καταγής
Χώμα γκρικ, πλατεία Αμερικής
Φιλελέ ρεβιζιονιστής
Σου φτύνουνε το κατιτίς
Στη σημαία δυο έξτρα ες
Κρύβεται νομίζεις το φασίζων ξεπουλέ;
Το γαλάζιο ύφασμα Κριστόμπαλ
Ζιβανσί τα όνειρα και ιντερνάσιοναλ
Ευτυχές το μέλλον, εξιτήριο
εξορία, φρένο , ελιξίριο
|
||||
6. |
||||
|
Στους μαύρους κύκλους, γκλίτερ στρας
Πεσμένα μάτια με μωβ σκιά
Καφές σφηνάκι στις δώδεκα
Το ξυπνητήρι να δείχνει επτά
Μέρες μ´άσπρους τόνους
Προκαλούν τα χρώματα
Να χυθούν στο σώμα
Βόμβες κερασμένες
Δίνουν μια παρηγοριά
Στη μπεζ ρουτίνα
Τρεις και κάτι θα ναι αργά
Μα χθες μπορούσες πιο μετά
Λεπτό το νήμα, αν αντέξεις
Θα κρατάει σταθερά
Θύμα αν πέσεις της ρουτίνας
Θα σαι μόνο η μηχανή
Μα τώρα είσαι ένα γρανάζι
Που ψάχνει ελπίδα νυχτερινή
Επτά η ώρα χτενίζεσαι
Μηχανικά ετοιμάζεσαι
Η σκέψη τρέχει αυτόματα
Και να ξυπνάει όταν πάει αργά
|
||||
7. |
Ta Paidia Tis Piras
04:03
|
|||
|
Η τρίτη δεκαετία είναι στα χρόνια της χολέρας
Δυο μάτια διεγερμένα να χαζεύουν το κενό
Θύματα ασπρόμαυρης μανιέρας
Με αλλεργία στο ρομάντζο και εθισμένα στο πορνό
Φιλόδοξα και λίγο ματαιόδοξα, ανώριμα
Παράσιτα ορφανά της ύστερης κανονικότητας
να ψάχνουνε τη Μόσχα στη πλατεία Ναβαρίνου
Ωροδείκτες ρίχνουν άγκυρα στο μήνα του καρκίνου
Άθεοι πραγματιστές, αφελείς σκεπτικιστές
Κυνικοί φιλόσοφοι και αγνωστικιστές
Βλέπουν χημικές ενώσεις σε πεζά ερωτικά
Μα να λιώνουν απροκάλυπτα σε λόγια αισθησιακά
Αμπελοφιλοσοφισματόσκονη με στρας
Σκέτος καφές με γκλίτερ και παγάκια, τρίζει ο σοβάς
Πνίγονται χαμένα στη ρευστότητα, τη παρορμητικότητα
Χορεύουν τα παιδιά της πυράς
Κουτσαίνουν τα παιδιά της πυράς
Χορεύουν τα παιδιά της πυράς
Χορεύουνε κουτσαίνοντας ξυπόλυτοι στη λάβα
Πονάνε και χορεύουν τα παιδιά της πυράς
Οι μπαταρίες στο φουλ
Μα οι μηχανές έχουνε λήξει και υπολειτουργούν
Τα δίπολα φορτίζουν, τη σκηνή χρωματίζουν
Μετρούν τα δάκρυα σε ντεσιμπέλ και παρανοούν
Μεθυσμένα εθισμένα χωρίς να χουν σταγόνα
Ζουν στο πυροτέχνημα και τα καπνογόνα
Ψάχνουν το ρυθμό που σπάει τη ρότα
Σκοτεινός υπόνομος πολύχρωμα φώτα
|
||||
8. |
Latex
02:45
|
|||
|
Χείλη φλεγουν το καβάλο
Μα παγώνει και το σάλιο
Θελω καθε μερα αλλο
Στα ηχεία να παρεμβαλλω
Δέρμα σκληρόπετσο απο λατέξ
Καουτσούκ κεντημένο γύρω απ´τ´αφρολέξ
Παράλυση, αναισθησία
Νέκρωση, σ´ ολο το σωμα μου βία
Θελω να νιώσω για λιγο η λεία
Η δόση είναι πτώση και με χει γειώσει
Το σώμα μου έχει παγώσει
Δεν είναι τόσοι αυτοί που χουν νιώσει
Ein zwei drei
Die Stimme verdeckt die Gedanken
Βία στο τέμπο, ουρλιάζω ατέμπο, εκπέμπω σκέτη σιωπή
Τα κουφώματα βλεπω και παρεκτρέπομαι, ειναι θαμπή η καμπή
Σεροτονίνη, οξυτοσυνη, ενδορφινη, ντοπαμίνη, ολες στο μηδέν
Ανάσκελα η θέα ειναι ναρκισσισμός
και καθε τους χάδι λευκός κορεσμός
Στα τέσσερα οταν γυρίζω,δακρύζω, φωνάζω, γαβγιζω
Νερό καυτό και το δέρμα μου σκίζω
|
||||
9. |
Parasimpathitiko
02:47
|
|||
|
Έχω μάθει το πλακάκι πιο καλά απ´ τη παλάμη μου
Και το πάτωμα καλυτέρα απ´ τα αστέρια
Νεκροφόρες τα παπούτσια μου να σέρνονται
Να γλιστράνε σαν βρεθούν στη κατηφόρα
Στης ολοκλήρωσης το όνομα κοιτάμε τον υπόνομο
Μη και καλομάθουμε στο φως
Το παρασυμπαθητικό αν δράσει μια φορά
Γίνεται επώδυνη η έλλειψη φωτός
Πεθάναμε τον Ήλιο χωρίς να χουμε αντικρίσει
Κι αν τον αντικρίσαμε
Τα μάτια κλείσαμε
Για να μη τον συνηθίσουμε
Το πατζούρι σαν ανοίγω θέλω να γευτώ τα σύννεφα
Μα κοιτάω το ταβάνι με τις ώρες
Αν δε δεις ποτέ τη θάλασσα μαγεύεσαι
Από το τσιμέντο στο μπαλκόνι
Και φοβάμαι να χαθώ μες´ την αλμύρα
Μήπως και φανεί ανάλατη η άσφαλτος κι η πίσσα
Κοροϊδεύω τον εαυτό μου πως δε βρίσκω ευεξία
Κι ευτυχώ μέσα στην έλλειψη αυτής
|
||||
10. |
Kirozini
02:51
|
|||
|
Βότκα, λάδι κηροζίνη
Τα λευκά τους φανελάκια αγαπάνε τη βενζίνη
Μάσκα, γκάζι, γκαζολίνη
Οι Έλληνες λεβέντες πίνουν ούζο με χλωρίνη
Αν ήμουν δεύτερου χεριού θα πήγαινα για τρίτο
Στα πόσα χέρια θα με βγάζανε πουτάνα στη τιβι
Το πρώτο είναι το αντρός σου, το δεύτερο ο γαμπρός σου
Και ταυτόχρονα θα δέχεσαι το χέρι της πολίς
Γόβα στιλέτο και τουπέ, να γδέρνω το παρκέ
Είναι παλιάς κοπής ο πάτος σαν τους κάφρους βιαστές
Δώδεκα πόντοι απ´το χώμα με στυλ πατάω τη γόπα
Δύο μέτρα για να στέκομαι πάνω από σεξιστές
Το αγόρι είναι μερακλής, του παν τα αναρχοφλίς
Εύφλεκτο πετρέλαιο και τρίχα ανδροειδής
Βγαίνει σε κάγκουρα, φασαίο, εναλλακτικό και μπάτσο
Μα είναι πάντοτε κακοποιητικός αρρένας μάτσο
Έγκλημα πάθους λένε μήπως και το θέμα είναι ρευστό
Τι γυρεύει έξω απ'τη πιλοτή με φόρεμα σκιστό
Κακιά στιγμή ειν' η ώρα που θα αποφορτιστώ
Στο'να χέρι τα κλειδιά και στ'άλλο σιδερολοστό
Παραβιαστικός, στα χαρτιά αναρχικός
Το αρσενικό από γινάτι τοξικό
Σεξουαλικός, βίαιος, πρόστυχος, άνετος
Εύφλεκτος, αγωγός καλός και κατάδικος
Η ευτυχία έχει γεύση λιμπερτά
Τα οκτάποντα χορεύουνε τη νύχτα στα στενά
Το οξυζενέ τυφλώνει, το ημιμόνιμο δαγκώνει
Σύζυγοι λεβέντες και κρυφοί γυναικοκτόνοι
Το αγόρι είναι μερακλής, ακόμα αρτιμελής
Φαλλοκράτης και πρωτόγονος και πάντα εθνωφελής
Βότκα ,λάδι, κηροζίνη, γκαζολίνη και χλωρίνη
Είναι ωραίοι βουτηγμένοι στη βενζίνη
|
||||
11. |
Pinakes Tou Miro
02:38
|
|||
|
Διαφωνώ με κάθε μορφή εξουσίας
Ειδικά όταν προέρχεται από αντιεξουσιαστές
Δε γουστάρω τα άτομα που αισθάνονται ανωτερότητα όταν πιστεύουν στο αυτονόητο
Η γη έχει κρατήσει δυο μέτρα για τον ισαποστακισμό και την πουθενίτηδα
Η ευτυχία, η ελευθερία και η ουτοπία ομοιοκαταληκτούν με τη δυστοπία και τη βία
που έραψε με καυτή βελόνα τα όνειρα στα μυαλά μας
Αν η έλλειψη αρχής είναι ουτοπία, θεωρείστε πως είμαι στο τέλος
Ψάχνω το όνειρο σε πίνακες του Μιρό, ενώ θέλετε να το ψάχνω σε πίνακες του Ντεγκά
|
||||
12. |
Mascara feat. VASSIŁINA
04:00
|
|||
|
Έχω πρότυπα ακτρέσσες με τσιγάρο και κατάθλιψη
Κραγιόν βαθύ και τρέσες, ζυγωματικά
Είναι Ίν να νιώθεις μόνη, και το κάνω πια αβίαστα
Χάπια, υγρά και σκόνη, είναι διεγερτικά
Ραφή ακριβή, και στήθος μάρκα
Δυο δάχτυλα ουίσκι και θλίψη στα μάτια
Το δάκρυ έχει μάσκαρα, αλλιώς αφυδατώνει
Εμφύτευμα στα βλέφαρα, και δέρμα από χιόνι
Γκαζώνει το αμάξι
Τεστοστερόνη για καύσιμο
Έχω πρότυπα ματσίλες με τσιγάρο και κατάθλιψη
Μυστήριο, γωνίες, ένστικτα τοξικά
Είναι Ίν να μην ελπίζεις, και το κάνω πια αβίαστα
Χάπια, υγρά και σκόνη, είναι διεγερτικά
Η μέση δωρική, αλλιώς παρεξηγείται
Φέτες, γκάζι, μπάσο, στυλ, η ευτυχία επιτελείται
|
||||
13. |
Mosha
03:49
|
|||
capétte Thessaloniki, Greece
Capétte is a musician from Greece. He experiments with fusion/weird wave/dark/ queer music with greek lyrics.Electronic music is the latest style that triggered him. Capétte’s sound is, basically, the result of mixing interesting experimental sounds with academic composing and combining them with electronic/ dance rhythms. He released his first electronic music album "Electra" in 2020 ... more
If you like capétte, you may also like:
Gross Net Means Gross Net
by Gross Net
The solo project of Philip Quinn (Girls Names), this is dark-edged electronic work with a needle-sharp take on life in the U.K.
go to album
Grief, struggle, and hope radiate through these majestic experimental pieces by multimedia group Requiem.
go to album
It Says New Chance
by NEW CHANCE
Dreamy electro-pop with a sinister edge and tendrils connected to dub and deep house, from Toronto producer Victoria Cheong.
go to album
The Burning Skull + Craquelure EP
by Cédric Pin/Glen Johnson
Melancholy synthpop that has the gravitas of darkwave, combining dour vocals with deep blue electronics.
go to album
An introspective multi-media experience showcasing experimental electronic dreamscapes alongside short films by an array of visual artists.
go to album
The New York singer's debut album intertwines gospel, soul, and dance seamlessly with darker ambient sounds to create an otherworldly soundscape.
go to album
Expensive Shit (45 Centre Edit) / RAM Generation - Limited Edition 7"
by sUb_modU
featured on Bandcamp Radio Aug 17, 2021
go to album
